Een ontzettend lui beginvan de dag. Uitslapen tot 8:00 en Wende haalt het ontbijt bij de receptie vandaan. Verse jus, croisantje, chocobroodje en kopje thee. Mijn eieren zijn niet goed meer, ontploft in het water en ruiken vreemd, ik durf het niet meer aan en besluit ze weg te gooien. Vlak voor 10:00 u zit toch echt alles op de fiets en vertrekken we naar de Hoekse Veer op de Maasvlakte II. Een troosteloos en inspiratieloos gebied. Wat een contrast met gisteren. De enige kleur komt van de eindeloze rijen met containers en de kleurige kranen. Ruim op tijd bij de veerboot die 6 maanden in het jaar toeristen heen en weer vaart. De kapitein is een gepensioneerde binnenvaartschipper die graag met zijn rollende Rotterdams r verteld over zijn werk in de Rotterdamse haven. Inmiddels wel nog de grootste van Europa maar 11-de op de wereld ranglijst. Ik zie in de verte een paar grote schepen aankomen en besluit te lunchen aan het water om daarna pas te gaan fietsen. Heb nog 100 km te gaan.

Via een mooie duinroute fiets ik naar Scheveningen. Het is erg druk. Veel toeristen op de fiets die ik allemaal inhaal want of zij doen het lekker rustig aan of ik fiets inmiddels zo snel. De pier van Scheveningen kan ik nog zien maar het gebied rond het Kuhrhaus is voetgangersgebied en mij teveel gedoe. Ik fiets door. Er zit amper een bocht in de route want de Nederlandse kust is erg rechtdoor, de bochten zitten meer in het verticale vlak en ik trap dan ook heel wat duinhoogtemeters onder me weg. Via Katwijk en Noordwijk kom ik in de Amsterdamse Waterleiding duinen. Ik fiets middenin de natuur terwijl ik bij het Randstadgebied altijd aan de grote steden moet denken. Die gedachte kan dus bijgesteld want er is geen randstad te zien hier.

Via Zandvoort en het prachtige duinlandschap van NP Kennemerduinen. Deze oude duinen, strandwallen en dichte bossen en een sliert aan enorme landgoederen fiets ik voorbij.

Aangekomen in IJmuiden zie ik net het veer over het Noordzee kanaal vertrekken. Gelukkig gaat er 20 min later weer een.

Aan de overkant bel ik de camping. Die zit echter vol en nog voordat de stress losbarst zegt ze, ach kom ook maar, ik vindt wel een plekje. En bij aankomst in Castricum sta ik dan in het volle zonnetje aan de rand van de camping met 4 drachtige koeien in de wei naast me waarvan 2 overtijd. Ik mag bellen als ze luid gaan loeien vannacht want dan is er verloskundige hulp nodig….

.