Wat heb ik ontzettend slecht geslapen. Tot laat gaan er vliegtuigen over en ochtends vroeg begint dit weer. Wat een lawaai en het gaat maar door. Hier zou ik niet kunnen wonen, hoe mooi het er ook is. Ik stap laat op de fiets want ik hoef vandaag maar 108 km. Via de prachtige Schoorlse duinen, die blikkeren in het zonlicht, fiets ik langs de kust omhoog op weg naar het einde van het Hollandse vaste land. Hoe noordelijker ik kom, hoe drukker het wordt. Het is maandag maar de zonovergoten fietspaden zijn druk en dat is opletten want ik zoef over de paden, heb alles voor de wind. Wat een heerlijk gevoel. Ook fiets ik door een van de nieuwste natuurgebieden van het land, de Hondsbossche Duinen. Ik zie niets terug van de lelijke asfalt dijk waar ik in mijn begin 20-er jaren eens een vliegerfestival had. Wat een vreselijke plek toen en hoe mooi is het nu. Er wordt zelfs gewaarschuwd voor een overstekend duin.
Eenmaal in Den Helder strijk ik neer op het terras van Lands End. Uitzicht op Texel. Geen tijd voor. Het eiland moet maar even wachten. Als ik door Den helder fiets lijkt er wel een verkeersinfarct gaande. Moeten al deze mensen naar Texel? Dat past toch nooit? Flink wat kilometers verderop praat ik met een oudere man die verteld dat er een boot uitgevallen is en dan loopt gelijk alles in de soep.
Vanaf Den Helder voel ik gaandeweg de bocht, langzaamaan terwijl ik Breezand, Hippolytushoef en Den Oever voorbij fiets, dat ik nu in de wind op moet. Meer dan 25 kilometer strak tegen de wind in, de vlaggen staan strak dus dat is wel een 4-5 bft.
Ik fiets achter de dijk van de Wieringermeerpolder. Een echte Zuiderzeepolder want droogelegd in 1930 voordat de afsluitdijk er was. Kaal er strak, wat een tegenstelling met de eeuwenoude dijken in Zeeland.
1/2 wege bij Oude Zeug neem ik een 1/2 u pauze en wat blijkt. Ik moet niet 108 maar 132 km fietsen. Dat is een mentale tegenvaller en als ik weer verder fiets schuif ik Medemblik met zijn mooie oude treinstation en stoomgemaal voorbij en kom ik uiteindelijk bij de natuurcamping in Oostwoud. Wat een heerlijke rustige plek. De eigenaar heeft zelfs in de jaren 70 geholpen met bouwen van de Gaukeboelenstraat in Drachten en later met het afgraven van de veengrond en opspuiten van de Sanding waar ik nu woon. Ik heb uitzicht op een weiland vol spelende hazen en als het langzaam donker wordt is de supergrote volle bloedmaan mooi te zien. En bovenal, het is hier stil.