Winter

Blue sky, crispy air – Winter temp in summer clothes – Hiking keeps you warm

Haiku by Hennessy

De trail slingert zich in een eindeloos gekronkel voort over de bergkammen door bossen en afwisselend agrarische gebieden.. Weiden met koeien en prachtige uitzichten over boerderijen en akkers.

Hoogtepunt is de komvormige vallei Burke’s Garden. Een vallei die is ontstaan doordat de tectonische krachten van botsende platen in de korst van de aarde ervoor gezorgd hebben dat er zachtere aardlagen zoals het oudere kalkzandsteen, naar de oppervlakte is geduwd en vervolgens is weggeerodeerd tot op het hardere gesteente van omringende bergen. De vallei is zeer vruchtbaar en er wonen veel Amish.

In de erop volgende dagen zakt de temperatuur naar overdag tussen de 8-12 graden en snachts rond het vriespunt. Ik hike in mijn legging met T-shirt + longsleeve + windjack + regenjack. Meer heb ik niet want dit koudere weer was nog niet verwacht. Over een week kom ik in Damascus waar mijn donsjas, handschoenen en wollen base layers op het postkantoor op me wachten. Ik heb een doos die ik steeds weer doorstuur naar een dorp verderop langs de trail waar ik 2-4 weken later langs kom. Zo lang je hem niet opent kan je hem gratis doorsturen. Zodra je hem opent moet je opnieuw betalen. De komende 4 nachten trek ik dan ook alleen maar mijn regenjas uit en doe ik mijn slaapsokken aan. Met mijn wandelkleding samen is het warm genoeg.

Het is nog steeds erg droog en er zijn weinig water bronnen met goed water. Soms is het zelfs na het filteren amper te drinken. Als we onderweg dan ook een enorme watercache tegenkomen kan ik mijn flessen weer bijvullen.

Aan het einde van deze 4 koude gure dagen met schitterende crispy uitzichten op de bergen in herfstkleuren kom ik aan bij Stony mountain. De trail loopt hier door een sprookjesachtig mooi bos en ik kijk mijn ogen uit als ik door het steeds veranderende landschap loop. De bladeren hebben ook prachtige kleuren door de herfst die nu echt is begonnen. Ik passeer ook het 3/4 punt van de trail. Weer een stap dichterbij de finish.

Na het beklimmen van Stony mountain kom ik op de hoogvlakte The Scales waar longhorn runderen lopen. Sommigen nog met kalf maar gelukkig zijn ze heel relaxed. Ik besluit te lunchen op deze plek met schitterend uitzicht op de herfstkleuren. Aan het einde van de middag bereik ik The Grayson highlands waar het hele jaar wilde ponies lopen om de natuur op de hoogvlakte in toom te houden die anders volgroeit met bomen. De kleine ponies met hun prachtige lange manen zijn gewend aan de vele bezoekers en een jong veulen laat zich maar wat graag achter de oren krabben.

De koude dag eindigt in een shelter waar we die avond vreselijk veel lol hebben met het 21 en abc spel. Woordspelletjes die in het donker en met allerlei verschillende accenten/ tongvallen voor mij nog een hele toer zijn om te vertalen en mee te doen. Gelukkig werkt mijn bovenkamer mee na een 35 km dag en krijg ik complimenten over mijn inzet en vindingrijkheid met mijn handicap als “non-native speaker”.

Na 4 zeer koude dagen word het vlot weer warmer en zou de korte broek met hemd weer aankunnen. Ik besluit te testen of dunne legging en T-shirt volstaat zodat ik in Damascus ook iets uit mijn rugzak in de doos kan stoppen, het zou fijn zijn als het gewicht nog wat minderen kan maar ik betwijfel het. Het laatste stuk van de trail voor Damascus loopt parallel en soms over de Creepertrail. Een van oorsprong railroad track waar begin vorige eeuw de houtindustrie de bomen met de trein uit het bos rond iron mountain haalde. De bruggen zijn er nog en in plaats van de rails is er nu een gravelpad. Vanuit Damascus kun je je met mountainbike af laten zetten op de top en de hele Creeper Trail downhill fietsen. Ik doe dit niet want na 4 maanden wandelen met 3,5 kilometer per uur is down hill hiken toch iets teveel van het goede en echt uitdagend is het verder ook niet met een 2 meter breed gravelpad. Het lopen over de smalle trail geeft me meer voldoening en afwisseling dan de ogenschijnlijk makkelijke creepertrail. Ik ben niet zo van de gemakkelijkste weg.

In het schattige stadje Damascus is het warm met temperaturen rond 25-30 graden. Ik loop na een heerlijke douche (toch alweer 5 dagen geleden) in mijn “loaner clothes” ( bijna iedere hostel heeft een kast met kleding die je aan mag als je eigen kleding gewassen word). Ik kies dan ook voor een heerlijke zomerse swingdress. Mijn wandelstokken krijgen onder garantie nieuwe onderkantjes, evenals mijn gebroken backpackframe wat ook gratis vervangen word. De winterspullen bij het postkantoor opgehaald en veel niet gebruikte spullen in de doos terug. De rugzak blijft redelijk gelijk qua gewicht en ik ben klaar voor de laatste 750 kilometer. Over ruim 30 dagen hoop ik te finishen op springer mountain in Georgia. Na Damascus Virginia loopt de trail verder in Tennessee/ Nort Carolina en zal steeds op de grens van deze staten slingeren. Op de Far Out app op mijn telefoon open ik de op één na laatste kaart. De hele Appalachian Trail is een combi pakket van een aantal kaarten en het voelt altijd lekker als ik weer een nieuwe sectie kan openen. In alles begint het aftellen terug te komen. Het geeft een dubbel gevoel. Ik wil graag naar huis maar ben nog niet klaar met de trail en alles eromheen. De komende weken zal ik hier toch langzaam aan moeten wennen en vooral blijven genieten van al het moois wat nog komen gaat.