De dag begint goed want het is droog, zelfs het geultje waar ik in sta. Alle dakpannen liggen nog op het dak. Er zijn wel veel appels gevallen. Goede plek gekozen dus.
Ik zet de tent in de zon om te drogen en geniet van mijn havermout. Ik wilde wederom vroeg weg maar op een of andere manier lukt me dat steeds niet.
Uiteindelijk zit ik rond 9:30 op de fiets en besluit Bart te bellen dat ik niet om 12:00 u maar rond 13:00 u in Nieuwstatenzijl zal arriveren.
De route is mooi en gaat voor de wind richting de Eemsmond. Hele stukken fiets ik achter en op de dijk. Deze keer weer met veel schapen (en hun poep).
In Bierum staat een klein 13-de eeuws kerkje op een nog kleinere wierde. De kerk is aan twee kanten over de heuvel gedrapeert en verzakt. Om te voorkomen dat de toren om gaat vallen is er een enorme steunbeer tegenaan gemetseld. Het geheel is fors uit verhouding maar grappig om te zien.
Een eindje verder in het land moet ik met een heel steil bruggetje over het water. Mijn 40 kg combinatie krijg ik bijna niet omhoog. Centimeter voor centimeter duw ik het spul omhoog en knijp ik de rem weer in. Steeds dreigt de fiets weer terug te glijden op het zinken gootje. Wanneer ik uiteindelijk bovenkom is het tijd voor de triomf foto.
Het stuk zeedijk voor en na Delfzijl is saai. Tegen de half schuin van voren komende wind ploeter ik door. Lange rechte stukken. In Delfzijl staat de sluis open en spuwt hij water de Eems-Dollard in. Ik verbaas me over het verval en de enorme stroming.
Het stuk van Delfzijl naar Nieuwstatenzijl is echt aftellen. De kilometer palen geven het mooi aan want die telt af naar 0 op het eindpunt. Ik fiets nog een heel eind achter een jong Duits stel op e-bikes. volgeladen met bagage hebben ze rondje Nederland gedaan van 750 kilometer. Wanneer ik vertel dat ik ook rondje Nederland heb gedaan en dat wanneer je echt op de grens, door de duinen en over de zeedijk fietst je toch echt wel minimaal 2400 kilometer wegtrapt. Dat ik dat best ver vond en uiteindelijk 2214 fiets in totaal, zijn ze onder de indruk. Wanneer dan ook de man ziet dat ik geen e-bike heb is hij helemaal onder de indruk en mag ik voorop fietsen. (Zou al een paar keer inhalen maar vond hun tempo ook wel lekker rustig). Het duurt maar even en ik zie ze al ver achter me.
Heb ik haast? Nee in het geheel niet. Ik kan inmiddels blijkbaar een aardig eindje wegtrappen. Dat krijg je vanzelf als je iedere dag gemiddeld 125 kilometer fietst.
Als ik naast mij ineens kilometer paal 10 zie begint het grote aftellen. Bovenop sluizencomplex met gemaal in Nieuwstatenzijl is het klaar. De cirkel is dicht, de ronde is klaar. Ik ben rond Nederland gefietst en het was veel, prachtig, afzien, indrukwekkend, nieuw en oud tegelijk, vol respect en veel geleerd. Het is tijd voor koffie met een hazelnootschuimtaartje. Net als 18 dagen geleden. De barista van “Bakkie doen” herkent me nog.
Also de koffie op is staat ineens Bart naast me. Ik had hem niet zien aankomen. we doen nog een bakkie en dan gaan de tassen in de auto en de fiets achterop. We rijden naar huis. Het is mooi geweest.